در این مقاله درباره وکیل کار اطلاعاتی را مطرح خواهیم کرد که به طور یقین در انتهای مقاله، شما در مورد وکیل کار اطلاعات جامعی را خواهید داشت. امیدواریم این توضیح کوتاه شما را به مطالعه این مقاله تشویق کند.
شما با درک روابط کارگر و کارفرما می‌توانید به حقوق فوق الذکر دست یابید.کارگران و کارفرمایان نسبت به این مسائل با دیده خود می‌نگرند و بنابراین این گونه مسائل بسیار مهم است و می‌توان این مسائل را از جانب هر کدام پیگیری کرد.
وکیل کار دعاوی اداره کار
در حال حاضر بازبینی و بررسی روابط بین کارگر و کارفرما بسیار مهم بوده و بنابراین بهتر است که با دقت بیشتری روابط این دو بدقت بررسی شود. با توجه به مدرنیزه شدن جوامع و روند به رو به رشد صنعتی شدن و رشد دیوانه وار اقتصادی جوامع و حجم انبوه کارهای تولیدی، نیاز به بررسی روابط بین کارگر و کارفرما، امروزه بیش از پیش مهم جلوه می کند. مشخص است که در هر حال بین کارگر و کارفرما اختلافاتی بوجود می آید. به لحاظ قانونی، کارگر کسی که است که در قبال دریافت حقوق و مزایایی که کارفرما ارائه می‌کند، در محل کار کارفرما، کار می‌کند، براساس این تعریف، هرکسی که این چنین شرایطی را داشته باشد کارگر محسوب شده و بدین لحاظ نگهبان یک واحد اقتصادی نیز کارگر محسوب می‌شود.
وکیل کار اداره کار این چنین معتقدند. کارفرما نیز به کسی گفته می‌شود که با ارائه حقوق و مزایای اقتصادی، کارگران را به کار دعوت می‌کند. همه مدیران میانی که واحد اقتصادی یا کارگاه را در غیاب کارفرما اداره می‌کنند، نماینده کارفرما محسوب می‌شوند.
به مکانی که کارگر بنا به تقاضای کارفرما در آنجا حضور یافته و کار می‌کند، کارگاه گفته می‌شود. همه موسسات کشاورزی، صنعتی، ساختمانی، معدنی، مسافری، خدماتی، تجاری، اماکن عمومی همگی به عنوان کارگاه محسوب می‌شوند. کارفرما در ابتدا با کارگر قراردادی را به مدت معین و در قبال انجام کاری مشخص و معین منعقد می‌کند، قرارداد کار می‌تواند از قرارداد موقت تا دائم متغیر باشد. براساس این قرارداد، کارگر موظف است که در ساعات معین ، حجم کاری مشخصی را تولید کند و برهمین اساس، حقوق و مزایایی به او تعلق خواهد گرفت و اولین مرجع برای حل اختلاف بین کارگر و کارفرماست، قراردادی که در ابتدا بین کارفرما و کارگر منعقد می‌شود.
مراجعی حل اختلاف کارگر و کارفرما
مهم‌ترین مراجعی حل اختلاف کارگر و کارفرما شامل هیئت‌های تشخیص (مراحل ابتدایی) و هیئت‌های حل اختلاف (در مراحل تجدید نظر) هستند که اولی به عنوان ابتدایی‌ترین مرجع و دومی به عنوان مرجع تجدیدنظر تقسیم بندی شده‌اند و در هر استان کشور متناسب با جمعیت کاری کشور این مراجع توزیع شده اند. بنابراین کارگران می‌توانند در مواقعی مانند اخراج از کار بدون دلیل موجه و قانونی، عدم پرداخت حقوق و مزایای کارگری به این مراجع مراجعه کرده و حتی در برخی مواقع می‌توانند از طریق انجمن صنفی کارگری یا نماینده قانونی کارگران و کارفرمایان در اداره کار، اختلاف موجود بین خود و کارفرما را حل و فصل کند.
اداره کار کارگاهی که کارگر در آن شاغل بوده اولین مرجع برای رسیدگی و حل اختلاف بین کارگر و کارفرماست. روند حل اختلاف بدین صورت است که کارگر به اداره کار کارگاه مربوطه مراجعه می‌کند و درخواست خود را در نهایت در دو صفحه تنظیم می‌کند و دبیرخانه اداره کار، درخواست کارگر را در سیستم اداره کار ثبت می‌کند. در صورتی که کارگری نسبت به ادعای وجود اختلاف با کارفرمای خود آگاهی لازم را نداشته باشد می‌تواند یک وکیل کار دعاوی از اداره کار را به عنوان نماینده و وکیل خود برای حل اختلاف خود با کارفرما معرفی نماید که وکیل کارگر در نهایت ملزم به رفع اختلاف او و کارفرما خواهد بود.
برای انجام این چنین کاری کارگر مدعی باید به دفتر اسناد رسمی مراجعه کند و وکیلی را برای حل اختلاف خود با کارفرما معرفی نماید. نماینده کارگر باید در مراجع حل اختلاف حضور داشته باشد و با ارائه وکالت نامه در محل حضور خواهد یافت و با توجه به مناطق جغرافیایی کشور ، ادارات کار و مراجع حل اختلاف، پرونده‌ای برای حل اختلاف بین کارگر و کارفرما تشکیل می‌شود، وکیل کار کارگر می‌تواند وکیل دادگستری یا وکیل کاری باشد و در همین راستا مراجع حل اختلاف وکالت نامه دستی که هویت کارگر را مشخص نمی‌کند را نباید دریافت کنند، مگر این که برای حل اختلاف بین کارگر و کارفرما، روش‌هایی دیگری موجود نباشد و نتوان از آن‌ها استفاده کرد. انتخاب و استفاده از وکیل دعاوی اداره کار مجرب ارزشمند است و کارگر از این فرصت می‌تواند به نفع خود بهره ببرد.
وکیل کار دعاوی اداره کار
زمانی که کارگر درخواست و شکایت خود را از بابت کارفرما به اداره کار تسلیم کرد، اداره کار زمانی را برای بازبینی مورد مشخص خواهد کرد که در این چنین روزی کارگر و کارفرما باید به اداره کار مراجعه کنند. طرفین باید در تاریخ مشخص به اداره کار مراجعه کنند و براساس مستندات و مدارک خود، دفاعیات خود را ارائه کنند. در صورتی که اداره کار نیاز به پژوهش و مطالعه بیشتر جریان بین کارگر و کارفرما را داشته باشند، بازرسان اداره کار به صورت محسوس و نامحسوس به کارگاه مورد نظر مراجعه می کنند و از جریان و نحوه ایجاد اختلاف بین کارگر و کارفرما مطلع شده و گزارش خود را در پرونده منعکس می‌کنند.
در صورتی که طرفین نسبت به رای صادره از هیئت حل اختلاف معترض باشند می‌توانند ظرف مدت 15روز اعتراض خود را به صورت کتبی نوشته و به اداره کار تسلیم کنند. بعد از این مدت، هیات حل اختلاف مجددا موضوع را بررسی خواهند کرد. رای هیات حل اختلاف این بار قطعی بوده و فقط می‌توان در دیوان عدالت اداری به آن معترض بود. اعتراض به رای صادره نسبت به اجرای حکم ممانعتی را ایجاد نمی‌کند، مگر این که مرجع قضایی دستور دهد که اجرای حکم متوقف شود. در مواردی مانند حوادث ناشی از کار، کوتاهی و قصور کارفرما نسبت به پرداخت دیه و پرداخت خسارت تنها محاکم و مراجع دادگستری می‌توانند جریان و موضوع را بازبینی کنند.
در صورتی که کارگر یا کارفرما به یکدیگر توهین یا فحاشی کرده باشند، تنها مرجع صالح، دادسرای محل است که باید به این مورد خاص آن ها رسیدگی نماید بخاطر این که این نوع مسائل به عرف و قوانین جامعه مربوط می‌شود. دادگستری به غیر این که می‌تواند آرای صادره محکمه‌های دادگستری را اجرا کند، بلکه ملزم به اجرای آرای مراجع حل اختلاف نیز است. دادگستری، اجراییه را صادر کرده و به کارفرما یا کارگر ابلاغ می‌کند. در صورتی که مرجع حل اختلاف رای به بازگشت به کار را به صاحب کار اعلام کند، کارفرما ملزم است که ظرف مدت 10 روز بعد از ابلاغ اجراییه از طرف دادگستری، رای صادره را اجرا نماید. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می‌پذیرد.
اختلافات معمول بین کارفرما و کارگر
در صورتی که بین کارگر و کارفرما اختلافاتی بوجود بیاید و کارفرما هم قراردادی را با کارگر منعقد نکرده در این صورت بهتر است که هردو طرفین اختلاف با آشتی به صلح برسند یا در نهایت با میانجیگری نفری اختلاف طرفین پایان می‌پذیرد.
مرجع صالح حل اختلاف کارگر و کارفرما
تنها هیئت‌های تشخیص و حل اختلاف براساس ماده 157 قانون کار می‌توانند دعاوی و اختلافات شخصی بین کارگر و کارفرما را رسیدگی کرده و رفع اختلاف کنند.
در ضمن این مراجع می‌توانند براساس ماده 157 قانون کار اختلافات ذیل را نیز رفع کنند:
• اختلافات ناشی از انجام کار، و سایر مقررات کار، قراردادهای کارآموزی ، کارگاهی، یا قراردادهای دسته جمعی کار
• عدم برقراری آشتی و صلح بین طرفین
مهم‌ترین مراجع حل اختلاف کارگر و کارفرما شامل هیئت‌های تشخیص (مراحل ابتدایی) و هیئت‌های حل اختلاف (در مراحل تجدید نظر) هستند که اولی به عنوان ابتدایی ترین مرجع و دومی به عنوان مرجع تجدیدنظر تقسیم بندی شده‌اند و در هر استان کشور متناسب با جمعیت کاری کشور این مراجع توزیع شده‌اند. بنابراین کارگران در مواقعی مانند اخراج از کار بدون دلیل موجه و قانونی، عدم پرداخت حقوق و مزایای کارگری می‌توانند به این مراجع مراجعه کرده و حتی در برخی مواقع نیز می‌توانند از طریق انجمن صنفی کارگری یا نماینده قانونی کارگران و کارفرمایان در اداره کار، اختلاف موجود بین خود و کارفرما را حل و فصل کنند. اداره کار کارگاهی که کارگر در آن شاغل بوده اولین مرجع برای رسیدگی و حل اختلاف بین کارگر و کارفرماست. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می‌پذیرد.
وظایف و اختیارات هیئت تشخیص
۱. بررسی و تصمیم گیری درباره اختلافات شخصی ناشی از مقررات کارگاهی، قرارداد، کارآموزی و قراردادهای کارگاهی بین کارگر یا کارآموز و کارفرما
۲. بررسی اختلافات ناشی از قراردادهای کار موقت یا کار مشخص
۳. قصور و کوتاهی کارگر در پیروی از قوانین کارگاه، صاحب حق بودن کارفرما نسبت به فسخ قراداد کاری با کارگر و تسویه حقوق و سایر بدهی‌ها براساس سوابق کاری
برابر با یک ماه آخرین حقوق کارگر
در صورتی که کارگاه مشمول مقررات شورای اسلامی نباشد، یا هیچ تشکل و انجمن صنفی در آن تشکیل نشده باشد، نظر هیئات تشخیص می تواند در فسخ قرارداد کاری لازم و ضروری است. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می‌پذیرد.
وظایف و اختیارات هیئات حل اختلاف
۱. بررسی و بازبینی اعتراض نسبت به آرای هیئت‌های تشخیص
۲. بررسی و بازبینی تقاضای کتبی بیمه شده بیکار مبنی بر عذر موجه بر اعلام بیکاری به اداره کار و کارهای اجتماعی ظرف مدت مقرر
۳. بررسی و بازبینی اختلافات بین کارفرما و کارگر ناشی از طرح طبقه بندی مشاغل
اعضای هیئت تشخیص
۱. نماینده وزارت کار و کارهای اجتماعی براساس پیشنهاد مدیر کل کار و کارهای اجتماعی و تایید وزارت کار
۲. نماینده کارگران براساس گزیش کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان، در صورت عدم نبود کانون مذکور، نماینده کانون عالی هماهنگی شوراهای اسلامی
۳. نماینده روسای صنایع براساس گزیش کانون انجمن‌های صنفی صاحب کاران استان
شرایط عضویت نمایندگان کارگران و مدیران در هیئت
۱. تابعیت جمهوری اسلامی ایران
۲. حداقل سن 25 سال تمام
۳. داشتن حداقل گواهی نامه دوره ابتدایی
۴. آشنایی با مقررات کار و تامین اجتماعی حداقل به مدت 5 سال تمام
نمایندگان می‌توانند از زمان تاریخ صدور به مدت 2 سال عضو هیئت تشخیص هستند.
شرایط از دست دادن عضویت نمایندگان کارگران و روسا در هیئت‌های تشخیص و حل اختلاف
۱. استعفا
۲. رای محکمه مبنی بر محرومیت از حقوق اجتماعی
۳. خاتمه دوره نمایندگی
۴. فوت
۵. اعلام مراجع گزینش کننده و تایید وزارت کار وکارهای اجتماعی
۶. نداشتن آیین نامه مرتبط با مقررات نحوه تشکیل جلسات و و روش بازبینی هیئت تشخیص
نحوه بازبینی و تشکیل جلسات
بعد از دریافت شکایت توسط هیئت تشخیص، هیئت مزبور زمانی را برای بازبینی مورد مشخص می‌کند و قرار بر این می شود که طرفین در اداره کار و کارهای اجتماعی حضور یابند و توضیحات خودشان را ارائه نمایند. حتی اگر کارفرما یا نماینده او نیز حضور نداشته باشد، بازهم جلسه تشکیل خواهد شد.
جلسات تشخیص و حل اختلاف در اداره کار و کارهای امور اجتماعی با حضور نماینده سازمان تامین اجتماعی و حتی در زمان اوقات ساعات کاری تشکیل می‌شود.
تصمیم جمعی مهم‌ترین مبنا برای ارائه آرا بوده و اگر موقعی موردی مبهم باشد، به هیات پژوهش ارجاع داده خواهد شد. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می‌پذیرد.
اعضای هیئت حل اختلاف
هئیت حل اختلاف شامل سه شخص نماینده کارگران براساس گزینش کانون شورای اسلامی کار استان یا کانون انجمن صنفی کارگران یا مجمع نمایندگان کارگران واحدهای منطقه و سه نفر شامل نماینده کارفرما یا براساس گزینش مدیران واحدهای منطقه و سه نفر به نمایندگی دولت شامل مدیر کار و کارهای اجتماعی، رئیس دادگستری محل یا نمایندگان آن ها و فرماندار به مدت دو سال انتخاب می‌شوند. هیت های وزارت کار و کارهای اجتماعی می‌توانند در سطح استان جلسات حل اختلاف را تشکیل دهند. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می‌پذیرد.
نحوه بازبینی و تشکیل جلسات
پس از این که هیئت حل اختلاف شکایتی را وصول کرد زمانی را برای بازبینی مشخص می‌کند و از طرفین درخواست می‌کند که در جلسه بازبینی حضور داشته باشند. عدم حضور یکی از طرفین یا نماینده او مانع تشکیل جلسه نخواهد شد. هیت‌های تشخیص و حل اختلاف بعد از دریافت پرونده به مدت یکماه آن را بررسی کرده و در نهایت رای خود را اعلام می‌کنند.
جلسات هیئت حل اختلاف در محل اداره کار و کارهای اجتماعی به ریاست مدیر کل کار و کارهای اجتماعی یا نماینده او و در صورت امکان خارج از زمان اداری تشکیل خواهد شد.
هیئت حل اختلاف در صورت لزوم می‌تواند متخصصان را دعوت کرده و از نظرات و اطلاعات آنان در زمینه به خصوصی مطلع شود.
جلسات هیئت حل اختلاف با حضور 7 تن از اعضا تشکیل می‌شود و با رای 5 نفر حاضر در جلسه ، رای نهایی صادر می‌شود.
رای نهایی هیئت حل اختلاف باید به انجام برسد و فقط دیوان عدالت اداری مرجع صالح برای اعتراض نسبت به رای نهایی هیئت حل اختلاف است.
دیوان عدالت اداری
براساس بند 2 ماده 10 قانون تشکیلات و آیین نامه محکمه دیوان عدالت اداری مصوبه 1393، تنها مرجع صالح جهت رسیدگی به اعتراضات و شکایات آرای هیئت حل اختلاف کارگر و کارفرما، دیوان عدالت اداری است. نکته مهم در این میان این است که دیوان عدالت اداری می تواند براساس بند 2 ماده مذکور به نقض مقررات مذکور، اعتراض به آرای هیئت تشخیص و حل اختلاف، رای صادره را بررسی و بازبینی کند. همه کارگران و کارمندان کارگاه ها و شرکت‌های خاص و دولتی مشمول قانون کار می‌شوند و در حتی برخی موارد خاص، سهامداران وسرمایه گذاران شرکتی را هم شامل می‌شود و اگر سهامداران و سرمایه گذاران دچار اختلاف شدند باید برای رفع اختلاف به دیوان عدالت اداری رجوع کنند. تمامی این امور توسط وکیل کار صورت می‌پذیرد.