در برخی مناطق یک برنامه فرزندپروری از اجزای اصلی طلاق است و به دادگاه ارائه می‌شود تا نشان دهد که والدین چگونه در رابطه با فرزندپروری با هم به توافق رسیده‌اند. حتی در مناطقی که برنامه والدین توسط دادگاه مورد نیاز نیست، هنوز یک سند کار است که یک ابزار برای والدین است تا اطمینان، ثبات، روال، امنیت برای فرزند یا فرزندان خود را در طول طلاق و سال‌های بعد از آن تامین شود.
یک برنامه فرزندپروری می‌تواند شامل یک سند دست‌نویس ساده باشد و همچنین می‌تواند یکی از چندین نوع اسنادی باشد که به طور رایگان در اینترنت قابل دسترسی هستند.
اگر در ناحیه شما، ارائه برنامه فرزندپروری ضروری است، معمولا باید یک قالب استاندارد داشته باشند. . برای والدینی که درگیر تکمیل برنامه خود به منظور هماهنگی در مشارکت والدین هستند، اغلب لیستی ساده با برچسب‌های مختلف در موضوعات و جزئیات مختلف مورد نیاز است.
چرایی یک برنامه فرزندپروری
اگر والدین نمی‌توانند به طور منظم، ارتباط برقرار کنند، برنامه فرزندپروری به عنوان یک راهنما یا مرجع درباره ی توافقی است که پدر و مادر برای چگونگی رشد فرزندشان کرده‌اند. حتی اگر والدین به صورت منظم و مثبت با هم ارتباط برقرار می‌کنند، این برنامه به آن‌ها کمک می‌کند که بدانند هرکدامشان چگونه در خانه خود با فرزندان رفتار کنند.
جنبه دیگر این برنامه این است که از آن‌جا که شما دیگر فرزندتان را در حال تعامل با والد دیگرش نخواهید دید بنابراین فرصتی برای صحبت درباره چگونگی رشد کودکان مانند زمانی که هر دو در یک خانه زندگی می‌کردید، به دست نخواهد آمد. با در نظرگرفتن زمانی برای صحبت در رابطه با مسائل اساسی فرزندپروری، متوجه خواهید شد که بدون درک واقعی از این که والد دیگر چگونه مسائل را مدیریت می‌کند، شما قادر نخواهید بود خواسته‌ها و نظرات خود را بیان کنید.
یک برنامه فرزندپروری به دلایل زیر به نفع فرزندان است:
- ارائه امنیت و قابل پیش‌بینی بودن
- ایجاد نظم و روال مشابه در هر دو خانه
- اطمینان از این که کودکان در هر دو خانه یک پیام را دریافت می‌کنند.
- اطمینان والدین از این که پدر و مادر خوب بودن در هر دو خانه به یک اندازه اهمیت دارد.
- جلوگیری از سوء استفاده کودکان از غیاب هر یک از والدین درمورد روال، کارها ، ساعت خواب و …
- اجازه دادن به کودکان برای این که والدین را هنوز به دید پدر و مادر ببینند.
این برنامه چه چیزهایی را باید شامل شود؟
یک برنامه فرزندپروری باید حداقل شامل موارد زیر باشد:
- چه زمانی، کجا و چگونه فرزندان بین پدر و مادر تبادل شوند؟
- چه اتفاقی می‌افتد اگر مجبور به تغییر برنامه شوند، چه مقدار توجه لازم است و چه‌کسی تغییرات را به کودکان توضیح خواهد داد؟
- روال روزانه شامل کارها، خواب، تکمیل تکالیف، وعده‌های غذایی، محدودیت‌های استفاده از تلویزیون یا رایانه، استفاده از اتومبیل
- تصمیمات پزشکی، برای مثال اگر بچه‌ها خیلی مریض باشند، چگونه جا‌به‌جا شوند، یا اگر والدین بیمار شدند، چه زمانی باید عدم حضور هر یک از آن‌ها جبران شود.
- در چه سنی کودکان می‌توانند بدون والدین زندگی کنند؟
- چه کسی در حوادث غیرمترقبه تصمیم می‌گیرد؟ چه کسی هزینه‌ها را تامین می‌کند؟ چه کسی حضور خواهد داشت؟ چه کسی لوازم اضافی را خریداری می‌کند؟
- چه طور می‌توان از تعطیلات استفاده کرد که حداقل استرس برای کودکان ایجاد شود؟ چه کسی با اعضای دیگر خانواده صحبت خواهد کرد؟ تعطیلات طولانی‌تر یا خارج کردن کودکان از شهر یا کشور، چه طور؟
- چگونه همسران جدید باید به کودکان معرفی شوند؟ این افراد با چه نامی توسط والد دیگر و کودکان مورد خطاب قرار خواهند گرفت؟
مسائل بی‌شمار دیگری نیز وجود دارد ولی این مسائل جزو داغ ترین‌ها هستند که موجب بیشترین اختلاف‌ها شده‌اند.
چه مدت یک بار باید در این برنامه تجدید نظر کرد؟
پاسخ به این که چگونه برنامه فرزندپروری باید تجدید نظر شود، به عهده والدین است. بدیهی است که ساعات خواب، کارها، مسائل مربوط به نظارت و مسائل اضافی در طول زمان باید تغییر کند. یک برنامه فرزندپروری برای یک نوزاد بر روی چیزهای بنیادی تمرکز می‌شود، در حالی که یک برنامه فرزندپروری برای نوجوان ممکن است شامل قوانین منع اجرایی، استفاده از ماشین، آنچه که یا به عنوان یک بازی ویدیویی مجاز است و یا دیگر مسائل که بسیار متفاوت هستند، باشد. به طور معمول یک برنامه فرزندپروری باید هر شش ماه تا یک سال بررسی و تجدید نظر شود تا اطمینان حاصل شود که دقیق است و یک ابزار موثر برای والدین خواهد بود.
